در باور مردم یونان باستان، الهه آتنا نماد ایزد بانوی تمدن، خرد، قدرت، فنون، مهارت و دادگری می باشد که در تمام تصاویر همواره در کنار آن جغدی حضور داشته که همین امر سبب شده است تا جغد به عنوان نماد دانایی در بین مردمان تبدیل گردد. بر اساس همین باور قدیمی تصویر جغد در لوگوی بسیاری از دانشگاه ها و موسسات علمی جهان استفاده شده است.
در روم باستان مینروا شکل دیگری از ایزد بانوی آتنا می باشد که نگهبان مردمان آتن بوده است که آتنی‌ ها پانتئون آکروپولیس به نام این ایزدبانو ساخته شده است و به همین دلیل باورهای یونانی در خصوص جغد برای مردمان روم پذیرفته شده است.
در بین ‌النهرین باستان اسطورۀ جالبی در مورد لیلیث وجود دارد که به گونه ای خدای شب نامیده شده است. مؤنثی گاه خون ‌آشام که ظاهرا بعدها هنگامی که در اسطوره ‌های یهودی نقشی مشابه حوا را بازی می‌کند، ارتباطی با جغد نیز می‌ یابد.
در اسطوره‌ های هندو، لکشمی، الهه ثروت، بر جغدی سوار است، بر این اساس می ‌توان گفت که جغد پرنده ‌ای خوش یمن محسوب می شده و اگر در کنار خانه‌ ای مسکن می گرفته، نشان اقبال خوب بوده است.
در باور مردم فرانسه، جغد گوش ‌دار(تالابی) سمبل خرد بوده و جغد بدون گوش بدیمن محسوب می ‌شده است.
در دانشنامه جهان اسلام آمده است که مرغ حق به دلیل شبیه ‌بودن صدای حق (نام خدا در اسلام) به این اسم معروف شده است. گذشته از افسانه سامی درباره این مرغ، به نظر می ‌رسد نام اشوزوشت، مرغ مقدس اوستایی که همان جغد است؛ درست هم‌ معنای مرغ حق باشد. کسی که دوستدار اشه است و صدایش آوای مقدس اوستا می باشد.